Czy psy muszą gryźć?

Czy psy muszą gryźć

PROGRAM EDUKACYJNY

 „CZY PSY MUSZ¡ GRYŹĆ ?"



 

 

Psów nie należy się bać, tylko postępować z nimi wg. niżej wymienionych zasad:

A/ pamiętać, że pies ma doskonałą pamięć:

  • w stosunku do konkretnych ludzi,

  • w stosunku do miłych oraz przykrych doświadczeń doznanych w różnych sytuacjach,

B/ przewidywać jak pies może reagować na konkretne zachowania dzieci:

  • w danym momencie,

  • w przyszłości, na skutek zaistnienia podobnej sytuacji,

W związku z powyższym:

a) nie prowokować psów do agresywnych zachowań,

b) nie wytwarzać u nich złych doświadczeń i nawyków na przyszłość (dotyczy też wyboru zwierząt),

Oznaki zachowania psa:

Dzieci nie powinny zbytnio polegać na oznakach zachowania się psów. Nastrój psa może zmienić się w jednej chwili.

Oznaki zachowania przyjaznego:

Krótkie, wesołe poszczekiwanie lub skomlenie, skoki w „parterze", przyjmowanie pozycji z wyciągniętymi do przodu łapami, obniżoną klatką piersiową (do pozycji warowania), uniesionym zadem i energicznymi szerokimi ruchami ogona na boki. Pysk otwarty, język wysunięty. Również kładzenie się psa na boku lub grzbiecie i odsłanianie brzucha - gest wybitnie poddańczy.

Oznaki zachowania wrogiego, mogącego doprowadzić do agresji i ataku:

a) o podłożu lękowym - warczenie, warczenie przeplatane szczekaniem, wargi uniesione, odsłaniające zęby, kończyny przygięte, tułów obniżony ku dołowi, ogon opuszczony, nieruchomy i podwinięty, uszy stulone ułożone wzdłuż łba, oczy unikają kontaktu ze spojrzeniem człowieka. Sierść wzdłuż grzbietu może być nastroszona.

b) o podłożu dominującym - zdecydowany warkot o niskiej tonacji, marszczenie nosa, odsłaniające zębów, czasem przerywane ostrym ujadaniem. Uszy postawione, sylwetka i łapy usztywnione lub lekko obniżone, ale napięte. Sierść często zjeżona, ogon trzymany prosto, często uniesiony ku górze. Szczególnie mocny psychicznie pies może patrzeć człowiekowi prosto w oczy przez dłuższy czas i powoli przemieszczać się ku niemu z zamiarem pogryzienia.

Niektóre sytuacji mogące stworzyć zagrożenie ze strony psa:

  1. Wejście na obcy teren pilnowany przez psa (posesja, mieszkanie). Wejść wolno tylko przy właścicielu psa lub jego opiekunowie - samodzielne wtargnięcie wykluczone.
  2. Drażnienie psa - należy uwzględnić ustawę „O ochronie zwierząt" z dnia 21.08.1997 r. uwzględniając problem znęcania się nad zwierzętami. Ustawa ta rozszerzyła pojęcie fizycznego znęcania się nad zwierzęciem w art. 6 ust. 2 pkt. 9 o pojęcie „złośliwego straszenia lub drażnienia zwierząt". Odpowiedzialność karną za naruszenie art. 6 ustawy określa jej art. 35.
  3. Przeszkadzanie psu w jedzeniu.
  4. Pies na boisku (gra w piłkę przy psie). Pies może traktować grające w nią dziecko jako konkurenta do pochwycenia zdobyczy (piłki) lub jako samą zdobycz (psy większych ras).
  5. Pies goniący rowerzystę (motorowerzystę).
  6. Zabieranie przedmiotów pilnowanych przez psa.
  7. Zbliżanie się do suki ze szczeniętami.
  8. Dotykanie i głaskanie psów bezpańskich oraz obcych bez zgody właścicieli. Nie wiadomo jakie taki pies ma nawyki i przyzwyczajenia, kiedy bywa agresywny i czy przypadkiem nie ma przykrych doświadczeń z dziećmi.

Omówienie zachowania się w przypadku agresywnego zachowania psa:

1) Ucieczka (drzewo, drabina, furtki drzwi). Tak można się zachowywać jeśli pies biegnie do dziecka, ale jest jeszcze wystarczająco daleko by manewr się udał.

2) Gdy zachowanie z pkt. 1 jest niemożliwe to:

a) należy stanąć w bezruchu, nie wolno machać rękami, obserwować pasa cały czas, ale nie patrzeć mu prosto w oczy; jeśli furtka lub drzwi są blisko to można bardzo powoli próbować się do nich przesunąć i wyjść poza rewir psa; należy zorientować się czy ktoś inny jest w domu lub na posesji i poprosić o zabranie psa; jeśli na posesji nie ma właściciela to należy ostrożnie zobaczyć czy ktoś nie idzie za ogrodzeniem i nie może odwrócić uwagi psa; czasem skuteczna jest próba (jeśli pies był szkolony) wydania psu komendy: siad, waruj, zostań, do domu, do budy, na miejsce, szukaj pana itp.; można próbować przekupić psa smakołykami,

b) jeżeli pies jest już w trakcie bezpośredniego ataku to należy, w zależności od sytuacji, wołając o pomoc:

  • zasłonić się teczką, workiem lub kapciami, reklamówką z zakupami, rowerem,

  • zasłonić twarz z szyją jedną ręką, a drugą krocze lub usiłować schwycić psa za obrożę lub skórę na szyi i odsuwać jego głowę,

  • nogi należy trzymać razem, by pies nie rozdarł tętnic udowych,

  • rękę, którą mamy zamiar zasłonić twarz i szyję dobrze jest wcześniej owinąć np.: kurtką czy szalikiem, jeżeli dziecko (człowiek) zostało wywrócone przez psa (psy) powinno zwinąć się w kłębek chroniąc głowę, szyję i brzuch, starając się równocześnie kierować te części ciała ku podłożu.



Agresywny pies - co zrobić?

  • Stań, nie uciekaj.

  • Nie patrz psu w oczy.

  • Nie okazuj strachu.

  • Nie odwracaj się, zwłaszcza jeśli jest duży, bo gdy skoczy na ciebie, może Cię przewrócić.

  • Stań do psa bokiem, na lekko rozstawionych nogach. To pozwali Ci utrzymać równowagę.

  • Staraj się przyjąć pozycję żółwia. Ochronisz te części ciała, które zwykle gryzie pies. 
       


    Rodzaje agresji psów w ujęciu behawioralnym:

A/ Agresja ofensywna (wynikająca z chęci dominacji):

a) terytorialna,

b) związana z instynktem obrony stada, w tym domowników,

c) związana z grupą instynktów i popędów stanowiących o przynależności psów do drapieżników (pogoń za ofiarą, pilnowanie i obrona zdobyczy np.: miski, pokarmu, kapcia itp.),

d) będąca skutkiem drażnienia psa (pies, który nie toleruje bliskiego kontaktu z ludźmi),

e) związana z instynktem macierzyńskim (obrona gniazda i szczeniąt); zaszeregowanie tego rodzaju agresji może być dyskusyjne  ponieważ główną rolę odgrywa w niej lęk o potomstwo, ale bezwzględnie koreluje ona z punktami „a" i „b".

B/ Agresja defensywna (lękowa)

Lęk (strach) stanowi dla zwierzęcia odmianę systemu alarmowego informującego o zaistnieniu niebezpieczeństwa mogącego być dla niego zagrożeniem. Strach u psów może być wywołany zetknięciem się z sytuacją (np. zamkniecie w klatce, ruch uliczny, jazda samochodem), zjawiskiem (np. grzmot, strzał, błyskawica), ludźmi (ogólnie lub z konkretną osobą), z którymi kojarzą im się przykre doświadczenia z przeszłości, albo nie miały dotąd z nimi doczynienia (nie przywykły). Ta ostatnia uwaga dotyczy głównie psów kojcowych i łańcuchowych wychowywanych w okresie socjalizacji (uspołecznienia) swojej psychiki, tj. w wieku 6-13 tygodnia życia, w izolacji. W takim psie, znajdującym się w sytuacji „przypartego do muru", czyhającego, że ucieczka jest niemożliwa lub utrudniona wyzwala się agresja - tym większa, im większe jest poczucie strachu.

C/ Agresja wyuczona

Polega na tym, że pies uzyskuje pożądany przez siebie cel przy pomocy zachowań ag5resywnych. W ten sposób powtarzające się (takie same, podobne) sytuacje, podczas których go osiągał, zaczynają działać jak złożony bodziec warunkowy, a wzbudzona agresja będzie stanowiła reakcję w postaci odruchu warunkowego. Przykładami takich celów są:

  • chęć uniknięcia przykrej sytuacji (np. spędzenia z fotela, wersalki),

  • chęć uniknięcia kary (np. uderzenia kijem, szarpnięcia kolczatka, wyrażenie dezaprobaty za pomocą krzyku),

  • wymuszenie nagrody (smakołyku lub pochwały np. :w trakcie tresury)

  • chęć zwrócenia na siebie uwagi, prowokacja do zabawy (szczekanie, uporczywe ujadanie lub zaczepianie łapą).

Niektóre nieprawidłowości w zachowaniu właścicieli psów w czasie bezpośredniego nadzoru nad nimi:

    • szczucie,

    • chęć imponowania,

    • pozwalanie na swobodne bieganie psom przejawiającym od czasu do czasu oznaki agresji lub permanentnie agresywnym, zajmowanie się w tym czasie czymś innym, odwracającym uwagę od psa,

    • zbytnie ufanie swojemu podopiecznemu na zasadzie „mój piesek jest łagodny", lekceważenie stosowania kagańca.

Omówienie wychowania psów zapobiegające pobudzaniu ich agresywnych zachowań:

1. Wychowanie psa bez wyzwalania u niego agresji. Nie powinno się drażnić psów ani też ich szczuć nawet w zabawie. Szczególnie dotyczy to przedstawicieli ras mających genetyczne skłonności do dominacji ( np. rotwailery, dobermany itp.) Prelegent powinien zwrócić uwagę słuchaczom na instynktowne tło zachowań psów i ich reakcji na zmiany i zdarzenia zachodzące w otoczeniu. Miłe jak również nieprzyjemne doświadczenia psów nabyte w wieku szczenięcym, związane z użyciem przez nie zębów, mogą być w przyszłości przyczyną ich agresywnych zachowań w analogicznych sytuacjach. Dlatego tek wielki nacisk kładziony jest przez kynologów na okres wychowania i kształcenia psiej osobowości.

2. Obycie psa z ludźmi i innymi psami. Pies, który wzrastał w izolacji od świata ludzi i innych zwierząt (też psów) będzie z pewnością pełen lęków, poczucia zagrożenia i z tego powodu gotowy do ataku.

!!! Przypominamy o obowiązku szczepienia psów przeciwko wściekliźnie oraz zalecić szczepienie kotów. Wścieklizna to bardzo groźna, śmiertelna, zakaźna choroba zwierząt i ludzi. Wywołuje ją wirus atakujący układ nerwowy. Zarażenie następuje na skutek pogryzienia przez chore zwierzę lub dostania się do śliny, zawierającej zarazki, na uszkodzoną skórę zdrowego zwierzęcia lub człowieka. Zapobiega się jej rozprzestrzenianiu przez ustawowe, coroczne, obowiązkowe szczepienie psów powyżej 2-go miesiąca życia. Ponieważ koty, tak jak psy, są często domowymi pupilami, a lubią chodzić swoimi drogami - powinny tez być poddawane regularnemu szczepieniu przeciwko tej chorobie.



  piesek










 

 










 

 

Powrót na górę strony